Verslagen

VERSLAG ABBA GOLD EUROPE

ABBA had alles wat een band zich wensen kon: prachtige popliedjes, begenadigde componisten en two lovely ladies with golden voices. Logisch dat Agnetha (de blonde), Frida (de rosse), Björn en Benny nu populairder zijn dan ooit, bijna 30 jaar nadat ze ermee stopten. Hun repertoire is naast dat van Beatles en Beach Boys een masterclass in popmuziek.

Niet veel zangeressen halen de toonhoogtes die Agnetha en Frida toen wisten te bereiken, en zeker niet met eenzelfde souplesse. De leadzangeressen van ABBA GOLD EUROPE slagen hierin bijna moeiteloos. De Britse coverband is een hommage aan de muziek van ABBA in zijn originele vorm: twee vrouwen, fantastische liedjes en een rock-‘n-rollband die niet te versmaden is. De bandleden zaten in de cast van Mamma Mia op West End in Londen en toeren sindsdien doorheen Europa, tot in de nightclubs van Moskou en Richard Branson’s Virgin parties op de Caraïben.

De verwachtingen waren dus hoog gespannen met deze tweede act (na de Flying Pickets in 2012) die VZW Cultuurkruis van over de plas naar de Eiergemeente haalde. In Kruishoutem werden ze aan het slagwerk bijgestaan door een drummer die o.a. toerde met Faithless. Een karrenvracht hits denderde - voor sommigen wellicht iets te luid, maar hey folks, this is rock ‘n’ roll ! - door de catacomben van de Mastbloem. De muzikaal-technisch zeer onderlegde coverband bracht de jukebox machine die ABBA was weer tot leven. Onder leiding van een - als immer - enthousiaste burgervader J. Verzele klapte, zong, brulde het opgekomen publiek, ging het uit zijn dak en zorgde het voor een kleine 6 op de schaal van Richter.

Ver na middernacht trok voorzitter Herwig samen met zijn bestuursvrienden moe, maar tevreden de deur achter zich dicht, met een warm hart de frisse nacht tegemoet. In het donker struikelden ze nog bijna over een kar met kerstboom. Thank You For The Music!

Bekijk hier de foto's.

VERSLAG BOS EN BUURMAN - THEATERTOURNEE ‘NOORD EN ZUID’

Reeds jaren viste VZW Cultuurkruis achter het net om Stef Bos naar de Eiergemeente te halen. Ofwel vertoefde de Nederlandse bard in Kaapstad (Zuid-Afrika), ofwel was hij op tournee. Na 7 jaar aandringen werd een gaatje in de agenda gevonden.  Bovendien bracht Bos Buurman mee. Twee voor de prijs van één m.a.w., toch voor het talrijk opgekomen publiek.

Van bij de aankomst viel de warme persoonlijkheid van Stef Bos op, wat hij ook uitstraalde op het podium. Hij nam compagnon de route Geert Verdickt (van Buurman) mee op een hartverwarmende, poëtische en muzikale roadtrip doorheen de Lage landen. Beide heren toverden de Mastbloem om tot een gezellige huiskamer en naar het einde toe tot een volks café waar het aangenaam vertoeven was onder goedgemutst gezelschap.

Zowel Stef als Geert hebben doorheen de jaren een catalogus bijeen gecomponeerd, die in de oren van de meerwaardezoeker is blijven hangen. Deze rijke muzikale oogst etaleerden ze met overgave én met zeer veel liefde in Kruishoutem. De twee troubadours begeleidden elkaar in afgestripte unplugged versies van elkaars liederen. Twee stemmen en vijf instrumenten: piano, gitaar, mondharmonica, accordeon en theremin (Russisch elektronisch instrument, vooral bekend van de song ‘Good vibrations’ van de geniale Beach Boys). Ook de setting was tot zijn naakte essentie herleid. Een donkerblauwe projectie met lichtstipjes op de achtergrond. Tussen hun beide in een tafeltje, noodzakelijk attribuut voor het aan elkaar praten van hun nummers. En dat laatste - ontboezemingen over leven en dood, liefde en geboortegrond, Ramses Shaffy en Leonard Cohen, vaders en moeders, zonen en dochters - maakte de avond tot een warme adempauze in de rat race van alledag.

Stef verwees  naar de eiermarkt, eitjes aan parapluutjes, mengde zich op olijke manier in het fusiedebat (er was zowaar één Zingemnaar aanwezig in de zaal).  Kortom, de interactie met het publiek was er direct, dat zou tijdens de bisnummers trouwens leiden tot une performance du jamais vue. Vóór de pauze noteerden we doorvoelde versies van o.a.  ‘Geen verweer’ (Bos, 2008), ‘Pruimelaar’ (Buurman, 2008), ‘Is dit nu later?’ (Bos, 1990), ‘Zandkasteel bij laagtij’ (Buurman, 2014), ‘Lorelei’ (Bos, 2013), ‘God, ik en Marjon’ (Buurman, 2008). Het tweede deel was nog sterker met o.a. coverversies van ‘Take this waltz’ (Leonard Cohen, 1988 - versie Buurman), ‘Laat me’ (Ramses Shaffy, 1978 - versie Bos) en met eigen parels, zoals ‘Papa’ (Bos, 1990), ‘London Stansted’ (Buurman, 2010), ‘Ik bestond, ik besta’ (Bos, 1999), ‘Annemie’ (Buurman, 2008).

Bij de bis kwam zowaar een waaghals, die zich reeds bij aanvang had laten opmerken door enig verbaal weerwerk, aan tafel aanzitten bij beide artiesten. Il faut le faire. Het werd een bijwijlen dolkomisch tripartiete onderonsje onder het nuttigen van enig lokaal gerstenat uit  het nabije Ename, wat uiteindelijk culmineerde in een spliksplinternieuwe song ‘Kaniebijnie’ als afsluiter. Met z’n drieën - Geert, Stef en hun nieuwe buddy Jacques - werd afscheid genomen van een enthousiaste Mastbloem. Even werd gedacht dat Jacques van Zingem afkomstig was. Bleek echter achteraf dat hij Wakkenaar was. Eventuele fusieplannen met Dentergem werden meteen vakkundig opgeborgen. Moe, maar tevreden trokken voorzitter Herwig en zijn bestuursvrienden ’s nachts de Mastbloemdeur achter zich dicht. 

Bekijk hier de foto's.

VERSLAG DE FRIVOLE FRAMBOOS

Na succesvolle jaren in Frankrijk - met een residentie van zes maanden in theaterLes Bouffes Parisiens - is De Frivole Framboos terug in Vlaanderen. Musico-conferencier Peter Hens kwam samen met ti-ta-toetsentovenaar Bart Van Caenegem op zaterdag 30 april 2016 op verzoek van VZW Cultuurkruis naar Kruishoutem afgezakt. In 2013 had het duo de avond vóór prins Filip koning werd deroyals  aan het lachen gebracht. Als de Frivole Framboos voor Filip & Co de kers op de taart mocht zijn, wat zou het dan niet worden in de Eigemeente !

De show Delicatissimo is een werveltocht doorheen populaire klassieke muziek, pop- en rockhits, volkse Vlaamse deuntjes en Franse chansons. Voor VZW Cultuurkruis was het na Koen Crucke en Willy Claes op 30 april 2010 trouwens pas het tweede concert waar (licht) klassieke muziek een forum kreeg.

Bij de soundcheck - enkele uren voor de show - werd al duidelijk: dit zat goed. Twee toppers die muzikaal goochelden met een speels gemak dat haast aan nonchalance grensde. De frivole frambozen ontgoochelden inderdaad niet. Peter en Bart laveerden gedurende meer dan twee uren in een rotvaart doorheen muziekjes van alle slag en van alle tijden. Voor de toeschouwer besefte welk airke hij hoorde, waren de twee heren al lang in een hogere versnelling doorgeschakeld naar weer een ander melodietje uit vervlogen tijd.  Leonardo da Vinci was de merkwaardige rode draad. 1471 het jaar waar alles begon.Het speelse spelplezier droop eraf. Composities werden aan een duizelingwekkend tempo uit hun context gelicht. Muziekstijlen werden spelenderwijs door elkaar verweven. Ritmes en melodieën werden omgetoverd tot kakelverse nieuwe meesterwerkjes.Bach, Bernstein, Bowie, Meatloaf, Grease, Händel, James Bond, ze vlogen ons allemaal om de oren. En, deze muzikale hoogstandjes werden bovendien meesterlijk verpakt met een grote humoreske strik. Voor de afwezigen moet het duidelijk zijn: zij hadden ongelijk. Bedankt, Peter en Bart !

Voldaan, en nog enigszins naar adem happend verlieten we de Mastbloem, de (te koude) nacht tegemoet. Hopelijk werd het geen bevroren framboos.

Bekijk hier de foto's.