VERSLAG LADY LINN AND HER MAGNIFICENT BIG BAND
Het podium van CC De Mastbloem stond eivol, eens Lady Linn haar 16-koppige big band er een plaats had gegeven. Even vreesden we dat ze het dak van de Kruisemse cultuurtempel eraf zouden blazen, maar het bleek al vrij vlug mee te vallen. Trouwens, zoals steeds stelde VZW Cultuurkruis gratis dopjes ter beschikking voor de overgevoelige oortjes. Al vijftien jaar lang serveert Lien De Greef met haar Magnificent Seven swingnummers en soulvolle poppy songs. Sinds haar doorbraak in 2009 heeft ze vijf albums op haar naam staan. Ze kon in de loop der jaren een gouden plaat, een platinum plaat, drie MIA’s, een Radio 2-zomerhit en een heel gesmaakte passage in de populaire tv-show ‘Liefde voor Muziek’ aan haar palmares toevoegen. Tijd dus voor een feestelijke terugblik, waarbij la Linn haar Seven uitbreidde tot Sixteen. Een big band m.a.w. met frisse arrangementen van nieuwe en oude nummers, en met als ultieme toetssteen haar laatste prachtalbum ‘Black Swan’, geproduced door niemand minder dan de Engelse soul-folker Jonathan Jeremiah, die in 2011 doorbrak met de full-CD ‘A solitary man’ (en de radiohit ‘Happiness).
Lady Linn en her Magnificent Big Band nam de Mastbloem in met gratie en met een ontwapenende naturel. Veel blazers: trombones, saxen en trompetten. Verder toetsen, bas en drum. Allen gehuld in zwart T-shirt met twee imposante gouden letters L op de borst. De band speelde voor een aantal imposante zilveren glittergordijnen. Helemaal in de sfeer van de ballroom parties uit de vorige eeuw. De muzikanten, ondersteund door een uitstekende geluidtechnicus, kregen enkele staande ovaties. Tijdens a stripped naked to the bone versie van ‘I don't wanna dance’ (enkel vocals, contrabas en sax) kon de Lady zelfs het risico nemen om de zang over te laten aan het publiek. De Eddy Grant-cover ‘I don't wanna dance’ was trouwens haar allereerste hit van haar debuutalbum ‘Here we go again’ uit 2008. Het aanstekelijke ‘That’s allright’ uit dezelfde plaat kreeg een uitgebreide versie met ruimte voor diverse solo’s. Uit haar tweede album ‘No Goodbye at all’ plukte ze ‘Cry baby’ met een geslaagde drumset voor Domenico Verderame, die zelfs bijna het niveau van Kruisems eigenste Janimal Verzele haalde ! Veel nieuw werk, zoals het heerlijke up-tempo ‘You + Me (we are as one two birds of a feather)’, dat ook in de bissen nog ’s terugkwam. Andere hoogtepunten: de intimistische radiohit ‘Afraid to lose you’, normaal in duet met producer Jonathan Jeremiah, het zonnige ‘Everlastin’ over haar kindertijd (toen ze naar ‘foute’ muziekjes als ‘Maria Magdalena’ en ‘J’aime la vie’ luisterde) en het melancholische ‘Walking in the rain’. Tijdens de bissen kwam ook ‘Here we go again’, ooit door Bart Peeters tijdens ‘Liefde voor muziek’ gecoverd, aan bod. De jarige Lien De Greef werd op het einde van een geslaagde set getrakteerd op een fleurig cadeau van bloemenmeisje Guy. Moe, maar tevreden trok voorzitter Herwig die nacht de deur van de Mastbloem achter zich dicht.
