VERSLAG: ISOLDE(XL)

Drie dagen en drie nachten had de technische crew van VZW Cultuurkruis keihard gewerkt om OC De Mastbloem om te toveren tot een Frans café. De gaste van zaterdag 24 november, Isolde Lasoen, zou immers Franse chansons, Engelstalige sixties pop en eigen composities brengen, die zich aardig lenen voor een gezellige setting. Tafels en tafellakens, extra zaalverlichting, stoelen, barkrukken, kaarsen, bloemen, podia werden ingehuurd of aangekocht. Kortom, kosten, noch moeite werden gespaard om ’s een andere formule uit te proberen met behoud van kwaliteit voor de bezoeker.

Groot was derhalve de consternatie toen een deel van het werk letterlijk in duigen viel. Dank zij een bliksemsnelle interventie én een prijzenswaardige attitude van het publiek, kon Isolde nauwelijks 20 minuten later al achter haar drums plaatsnemen.

De dame is een vat vol talent: fenomenale drumster, leuke entertainster, begenadigde stem, en geflankeerd door een uitstekende band ‘les Bens’. Tussendoortje: alle bandleden met uitzondering van Jeroen, die zijn voornaam heeft moeten wijzigen - heten ‘Ben’. Vandaar. Voor Kruishoutem had VZW Cultuurkruis geopteerd voor de XL-versie, dus met een blazerssectie, die inderdaad die extra poppy groove gaf.

In november 2016 had de boekingscel van VZW Cultuurkruis de onvolprezen artieste gescout in Machelen. Toen bracht ze nog hoofdzakelijk coverwerk (van o.a. Françoise Hardy, The Kinks, Serge Gainsbourg, Andy Williams). In oktober 2017 kwam haar eerste full-cd ‘Cartes Postales’ uit, wat meteen ook de basis was voor haar concert in de Eiergemeente. De orkestratie van de Isolde songs doet denken aan de fenomenale Burt Bacharach arrangementen van een 40 jaar geleden, aan sixties en seventies filmmuziek, aan het Belgische Hooverphonic en aan de vergeten, maar weergaloze eighties band Swing out Sister. Ronduit indrukwekkend was de instrumental ‘Reine des plages’ dat al zeer vroeg kwam op de avond. Andere oorwurms: het vinger knippende ‘Pas d’amour, pas de retour’, het latin-jazzy ‘Samba des diables’, het onverwoestbare ‘Couleur café’ (Serge Gainsbourg cover), ‘Road nr1’, waarvoor Alex Callier van Hooverphonic had kunnen mee tekenen, ‘Provocateur (temptation …)’, nu al een Belpop klassieker en de Marie Laforêt cover ‘Mon amour, mon ami perdu’. Een staande ovatie wuifde Isolde uit.

Iets na middernacht trok de laatste caféganger voldaan én veilig naar huis. Drie uren later was de cultuurtempel van Kruishoutem klaar voor 500 coureurs die er enkele uren nadien zouden komen tafelen. Moe, maar tevreden trok voorzitter Herwig om 03u30’ de deur van de Mastbloem achter zich dicht. Bijna struikelde hij in het nachtelijke donker over een Kerstboom, die nog napiepte ook … .

Bekijk hier de foto's.