Verslag Emile Verstraeten feat. Little Kim: ‘Couleur locale’
Eigen muzikaal volk eerst ! Na ouwe rotten als Urbanus en Raymond vh Groenewoud veroverde op zaterdag 16 november 2013 aanstormend Kruishoutems talent de bühne van CC De Mastbloem. Raar, maar waar; Emile en Kim hadden nog nooit samen gemusiceerd, laat staan geconcerteerd. Nochtans hadden beiden - elk op hun wijze - toch al een weg afgelegd in artiestenland.
Reeds als kind was Emile meer speels met viool dan met knikkers. Een lid van de plaatselijk heemkundige kring Hultheim had een artikel opgediept van twintig jaar geleden waarin de toen nog kleine Emile zijn toekomstdromen had ontvouwd: "Als het kan, wil ik later een grote muzikant worden, die internationaal bekend is, en veel poen scheppen', grapte de toen 13-jarige wonderboy. Het eerste deel van die droom is alvast uitgekomen; hij werkte samen met grootheden zoals Jan De Wilde, Urbanus, de Nieuwe Snaar, Philip Catherine, het IJslandse ijskonijn Björk en is de vaste violist van Bart Peeters.
Little Kim maakte furore met haar band The Alley Apple 3. Twee CD's vulde ze met lekker in het oor liggende muziek uit de roaring twinties. Honky tonk, hot jazz and cold swing, that's her thing.
De ravissante Kim pakte het publiek in met haar gouden stem en compenseerde met haar naturel de aanvankelijk ietwat houterige présence van een gespannen Emile. Thuiswedstrijden zijn een voordeel voor voetballisten, niet voor artiesten. 'Maar, als mijn gitaar me helpt, dan zing ik voor jou hoeveel ik van je hou', is een liedje van Johan Verminnen. Zonder meer toepasselijk op Emile, die zich snel in zijn nopjes voelde met gitaar en viool. Met Little Kim en ondersteund door zijn waanzinnig goed musicerende Wazini's bracht hij een set van feel good jazzy tunes, die zo nu en dan deden denken aan onze favoriete cocktail muziek van The Style Council, het 80-jaren project van modfather Paul Weller. Dat Emile een instrumentale virtuoos is, wisten we. Maar dat hij tevens over een stembereik beschikte dat het midden houdt tussen dat van Born Crain en Bianca Castafiore, nou moe ! Dat was een regelrechte openbaring ! Emile en Kim pakten de zaal in met hun virtuositeit (Emile), présence (Kim) en enthousiasme (beiden). Deze samenwerking smaakt naar meer en vraagt om een vervolg. Hoewel hij zich niet ongelukkig voelde - het understatement van de dag - sloot Emile voor eigen volk af met een blues. Blij gemutst keerden we in de koude nacht huiswaarts.
